स्वप्नातलं मन (कविता)

स्वप्नात रमणारं  मन आपलंच असतं
देहाला निश्चल ठेवून सूप्तरूपाने   फिरून येतं..
वास्तवापेक्षा तेच जग अधिक प्रिय वाटतं त्याला
इथं जे मिळत नाही त्याचा तिथे शोध घेतं...
स्वप्नात सगळं मनाचंच  राज्य असतं
तरी तिथेही काहीबाही विचार करतं
प्रत्यक्षात तर आहेच मन मारणं...
तिथं तरी मुक्त व्हायला याचं काय जातं...
कधी कधी तर जागेपणीही   स्वप्नं पाहतं
पण त्यांना आवर घालायला हे तयार   नसतं..
उगीचच एक वेगळं जग निर्माण करून
स्वप्नांच्या दुनियेत पुन्हा स्वप्न पाहू लागतं...
स्वप्नातल्या स्वप्नातही याला कळत नाही
की हे काही आपलं खरं जग नाही ...
या स्वप्नाळूपणाचा  अंतच नाही?
कुठून तरी आनंद मिळवायचा इतकंच याला कळतं...
स्वप्नात रमणारं  मन आपलंच असतं...