सोमवार, ३१ ऑगस्ट, २०१५

पाकीट...



गिफ्ट म्हणून 'वस्तू द्यायची' की 'पैसेच द्यावेत' हा तसा नेहमीच सतावणारा प्रश्न. समोरच्याची आवड-निवड ठाऊक असेल आणि आपला choice त्याला आवडत असेल तर वस्तू घ्यायला छान वाटतं. खरं तर दर वेळेस वेगळं आणि उपयुक्त असं काय घ्यावं हाही प्रश्न असतोच, पण काही लोकांना दुसऱ्याचा choice आजिबात म्हणजे आजिबातच आवडत नाही.  त्यांना स्यमंतक जरी आणून दिला तरी म्हणतील निळा का आणला? डाळींबी कित्ती छान दिसला असता. असो!

माझे भाऊ मला कधी वस्तू देतात तर कधी पाकीट. आपल्याला तर बाबा काहीही दिलेलं आवडतं.
choice वगैरे पण फार भानगड नाही म्हणून त्यांनाही कधी टेन्शन येत नाही. 
तर 'तो' सुद्धा दर राखी पौर्णिमेला त्याच्या बहिणींना पाकीटात पैसे घालूनच देतो. तसेच या वेळीही देणार होता. नेहमीप्रमाणेच ती आधीच तयार न ठेवता अगदी ऐन वेळी भरणार होता. 
पाकिटांचा विषय निघाला म्हणून मी त्याला म्हटलं, या वेळी मलाही हवंय पाकीट.
तर तो म्हणे, अगं काही नाही अगदी साधंच आहे पाकीट, एकदम पांढरं, आपली बँकेची वगैरे कागदपत्रं ज्यात येतात ना तसं.  
असे कसे असतात हे नवरे लोक? त्याला खरंच समजलं नाही का, की म्हणजे मलाही पैसे हवेत असं म्हणायचंय? आता इतकं सरळ बोलायला कसं शिकायचं?  



गुरुवार, १३ ऑगस्ट, २०१५

सवय...

मी पाणी खूप कमी पिते असं सगळे मला सांगतात. खरं तर लहानपणी व्यवस्थित पाणी प्यायलं जायचं. पण माझी एक मैत्रीण होती शाळेतली. ती आणि मी रोज शाळेत एकत्र चालत जायचो. तिने एकदा बोलता बोलता सांगितलं की ती खूप पाणी प्यायची म्हणून तिच्या पाठीमध्ये पाणी झालं आणि मग ऑपरेशन करून ते काढून टाकावं लागलं तेव्हा चार तांबे पाणी निघालं. आता तेव्हा इतकं कळायचं वय नव्हतं की जास्त पाणी प्यायल्याने पाठीत पाणी वगैरे होत नाही, काहीतरी आजार झाला तरच होतं. पण ते ऐकल्यापासून माझंच पाणी पिणं कमी होऊन गेलं आणि आता ती सवयच बनून गेली.

असंच पुन्हा शाळेत असतानाच कोणाच्यातरी गप्पांमध्ये असं ऐकलं की, एक शाळकरी मुलगा होता. शाळेत जाताना त्याने शाळेचे बूट घातले तर त्यात विषारी पाल होती. त्याच्या ते लक्षात आलं नाही. आणि त्या पालीचं विष त्याच्या शरीरात भिनून त्याचा मृत्यू झाला. हे ऐकलं आणि दुसऱ्याच दिवसापासून मला माझे बूट ३-४ वेळा सगळीकडून झटकून घेऊन मगच घालायची सवय लागली. ही सवयदेखील आजतागायत कायम आहे. 

कधीतरी एकदा चहा प्यायला आणि चहाची सवय होऊन गेली. व्यायाम मात्र हजारदा सुरु केला आणि हजारदा सुटला पण त्याची सवय काही व्हायला तयार नाही. वाईट सवय लागणं सोपं आणि सुटणं अवघड तर चांगली सवय लागणं अवघड आणि सोडणं सोपं असतं. पण वर उल्लेख केल्याप्रमाणे काही उगीचच लागलेल्या सवयी असतात, ज्या सुटता सुटत नाहीत. सवयीचं रुपांतर व्यसनात झालं की मग मात्र ते सोडवणं खरंच अवघड होऊन बसतं, आणि बाकी व्यसनं तरी सोडवता येतील पण एखाद्या माणसाचं व्यसन लागलेलं कसं सोडवायचं…