आकाशवाणी

विविधभारतीवर कुठलासा फोन-इन कार्यक्रम चालू होता.... एका श्रोत्याचा फोन लागला... ते गृहस्थ निवेदकाशी बोलत होते... अवांतर इकडचं तिकडचं बोलून झाल्यावर निवेदकाने विचारलं

"आपल्याला गाणं कोणतं ऐकायला आवडेल?"

श्रोता - "एक गाणं आहे ना त्यात माझ्या बायकोचं नाव येतं, मला तेच गाणं ऐकायचं आहे"

निवेदक - "अरे वा... छान छान... कोणतं गाणं आहे ज्यात त्यांचं नाव येतं "

श्रोता - "धुंडो धुंडो रे साजना "

निवेदक - "छान गाणं आहे, काय नाव आहे तुमच्या पत्नीचं?"

श्रोता - "धोंडाबाई"

 हे ऐकल्या ऐकल्या खरं तर खूप हसायला आलं... पण नंतर वाटलं म्हटलं तर विनोद म्हटलं तर त्या गृहस्थाचा साधेपणा, किंवा हिंदी जास्त माहिती नसल्याने झालेला विनोद...

मला रेडीओ(शक्यतो विविधभारतीच) ऐकायला फार आवडतो माणसाचा वेळ न खाता पूर्ण होऊ शकेल असा छंद आहे हा.... स्वत:हून गाणी निवडून ऐकण्यापेक्षा रेडीओवर गाणी ऐकण्यात काही और मजा आहे. पुढे कोणतं गाणं येईल हे आपल्याला माहिती नसतं आणि अचानक छान; आपल्या आवडीचं गाणं लागलं की होणारा आनंद स्वत: गाणी निवडून ऐकण्यात नाही... 

टी.व्ही. पुढे रेडीओचा टीकाव लागेल की नाही असा एक काळ होता... पण मला तरी या दोन पूर्णपणे भिन्न गोष्टी वाटतात. रेडीओवर आपण फक्त ऐकतो त्यामुळे आपण स्वत: विचार करून एखाद्या गोष्टीचं चित्र आपल्या मनाप्रमाणे उभं करतो. किती तरी वेळा असं झालंय की एखाद्या गाण्याचं ऐकून माझ्या डोळ्यांपुढे एक चित्र निर्माण झालं आणि प्रत्यक्षात त्याचं चित्रीकरण म्हणजे अगदीच विरोधाभास होता....

वरच्या प्रसंगासारखे फोन-इन कार्यक्रमसुद्धा छान असतात. एकट्याने प्रवास करताना सोबतही करतात आणि करमणूकही.... आणि इतर रेडीओ स्टेशन्स पेक्षा आपले वाटतात... अर्थात प्रत्येकाची आवड भिन्न असते... विविधभारतीवर सगळेच कार्यक्रम आणि त्यांचे सगळेच उपक्रम स्तुत्य असतात पण विविधभारतीची मराठी माणसाला मिळालेली सर्वात मोठी देणगी म्हणजे गीतरामायण... त्यासाठी तरी आपण विविधभारतीचे नेहमीच ऋणी राहू ...