मुसळधार पाऊस कोसळतोय बाहेर. माझं गाणी ऐकता ऐकता काम चालू होतं. पण पाऊस ऐकायचा होता म्हणून गाणी बंद केली. पावसाचा मस्त सरसर सरसर लहान मोठा होत जाणारा आवाज.... मधेच गडगडणारे ढग आणि कडाडणाऱ्या विजा... अंधारलेला आसमंत आणि परिसर... वाटलं आता आपली पाऊसगाणी ऐकावीत.... पण कानाला इअरफोन लावला तर पावसाचा आवाज गुडूप आणि नाही लावावा तर एकेका अशा गाण्याची आठवण येतेय की ते अशा पावसात ऐकायलाच हवं... पण काय करणार हापिसात आहे ना मी.... कान पावसासाठी ठेवून मोठ्याने गाणी लावू शकत नाहीये :( त्यातल्या त्यात इअरफोन एकाच कानाला लावून दुसऱ्या कानाने पाऊस ऐकते आहे. बरं झालं देवा दोन कान दिलेस ते.....
खिडकी उघडताच एसीच्या हवेपेक्षा खूपच आल्हाददायक गार हवेचा झोत आत आला. बाहेर नजर टाकली तर वाऱ्याच्या शिळेला साद देत झाडं चिंब भिजत त्यावर डोलत होती, पारव्यांचे थवे मस्त भिजून इथल्या इमारतीच्या आश्रयाला आलेले; ते ही जोडीजोडीनेच, आधीच पावसानेच साचलेल्या पाण्यात थेंबांचं नक्षीकाम चाललेलं... एका थेंबाने पडून स्वत:भोवती रिंगण तयार केलं लगेच शेजारी दुसरा थेंब आला, त्याने स्वत:चं वेगळं रिंगण तयार केलं पण दोन रिंगणं पाहता पाहता कधी एकमेकांत मिसळून गेली समजलंही नाही... रस्ते नद्या झालेले, चहाच्या नद्या.... चहा...? हो चहा तर हवाच अशा मस्त पावसात... लगेच चहाही आला... थोड्या तडजोडीने का होईना सगळंच तर झालं मनासारखं... कमी राहिली ती एकच... सोबतीला फक्त तू हवा होतास...
